Фарро ҳамчун ғаллаи қадим тасниф мекунанд, ки дар тӯли асрҳо мавҷуданд, як ҷузъи аҷибест, ки мо гаштаю баргашта ба он бармегардем. Он солҳои охир эҳёи назаррасро мушоҳида кард, зеро тайёр карданаш хеле осон аст ва дар табақи шумо як тонна некиҳои ғизоиро пешкаш мекунад.Ин донаи зебо як навъи гандум аст ва дар ҳоле ки он биринҷ нест, табақи афсонавии рисототоро бе озори истодан дар болои оташдон.
